Rouwen is dieptereinigen - de mogelijkheid een schoner zelf te worden.

Rouwen is dieptereinigen.

Rouwen doet zich niet alleen voor bij een letterlijk sterfgeval. Er wordt tijdens het leven veel meer gestorven en gerouwd dan we denken.  Als er zich een nieuwe, onbekende situatie in ons leven aandient, gewild of ongewild, fijn of niet-fijn, vraagt dat om 'rouwaandacht'. Rouwaandacht is stilhouden en liefdevol luisteren. Er wordt een herziening van ons standpunt gevraagd, een nieuwe positie moet ingenomen worden. Ook bij een zogenaamd oppervlakkige verandering bijvoorbeeld in een werksituatie of in de persoonlijke relationele sfeer kunnen er gevoelens zijn die diep inwerken op onze aanwezigheid in het dagelijkse.

Het rouwproces dat zich bovengronds en ondergronds in ons voltrekt is een reinigingsproces. Het oude sterft, het nieuwe wil geboren worden. Als de ene deur zich sluit, opent zich tegelijkertijd een andere, dat is een universele wet. 

Rouwen als dieptereinigen is een mogelijkheid ont-daan te worden van ideeën, van on’eigen’lijke opvattingen en verwachtingspatronen, aangeleerd in je jeugd of later geadopteerd in je leven. Ideeën van je ouders, opvoeders en andere grootheden die zich hardnekkig ons eigen hebben gemaakt. Opvattingen over status en hoe het zou horen, over wat geluk is of succes. Verwachtingspatronen bepaalden je dagen onbewust. Maar hoe zit het met jezelf? Wat is je hoogsteigen antwoord op wat je overkomt? Die vraag wordt nu gesteld. Wat wil jij, zolang er leven is, door jouw leven tot leven laten komen? Dat wordt nu bewust, wil zich laten zien. 

Opeens zie je het, komt er inZicht en gaat je letterlijk een licht op. Je blik bleek vertroebeld en beperkt. 

Rouwen is schoner en schoner worden om uiteindelijk samen te kunnen vallen met jeZelf, dat wat je in wezen bent. De dood legt Liefde bloot, de kracht van de Liefde die jou draagt en jij tegelijk draagt. In een eensgezinde Wederzijdsheid

Rouwen is doen alsof. Je ziet het niet aan je. Het diepe ondergrondse schoonmaakproces is onzichtbaar in de wereld van de dagelijksheid.

Het vraagt oplettendheid, het vraagt toelaten en ruimte geven aan dat wat worden wil.

Het vraagt overgave aan het veel grotere, het grote stille dat ik liefde noem. Het is een wederzijds ont-moeten tot het weder, het tegenover samenvalt, ineenvalt en Eenzaamheid samen-Een wordt.