zondag 10 december 2017

drupjes vrede

     Ik ga op een bankje zitten, er zijn al heel wat zeiltjes actief op het meer, zou er een wedstrijd zijn? De zon aarzelt of-ie de dag zal verblijden. De wolken evenzeer, zij weten ook nog niet of ze hem wel of niet toe zullen laten. Een kievit in de verte vindt het voorjaar uit. Ach, we laten de wind wel beslissen, de wind waait de wolken waarheen hij wil, waait de zon schoon of houdt hem verborgen.
     Ik voel dunne regenstipjes landen op mijn arm en hoofd. Kleine koude puntjes maken me wakker. Toch maar terug naar huis? De trappers weer rond hun centrum laten draaien? Als ik fiets, verleggen mijn benen het draaipunt naar mijn heupen, naar mijn buik, daar zit mijn centrum. Als ik inkeer, de stilte opzoek, kom ik daar terecht, in mijn vrede, daar draait alles omheen. De vrede, de stille vrede blijft in beweging. Ik hoef alleen maar mee te bewegen en steeds te kijken waar ik ben, waar mijn vrede is. Hier, daar, overal, in de koeienkleurkaart, in de wind, in de piep van een kievit, in het koude puntje van een regendrup. Zoveel regendrupjes, zoveel drupjes vrede op mijn huid.

(fragment uit de glimlach in mijn achterhoofd, hfdst. ruimte aan God, blz. 81)

zaterdag 11 november 2017

De expositie, een prachtige ontmoeting.

Vanuit het stille Frankrijk kijk ik terug op een heel mooie en succesvolle expositie bij Schlessart in Bergen de afgelopen maand oktober. De prachtige ruimte van de boerderij in de polder nodigde uit in stilte rond te lopen en rustig te kijken. Veel mensen namen de tijd. Een mevrouw zei: 'ik word er stil van', een andere bezoeker: 'ik word er blij van'. Het waren blijmakende ontmoetingen en dat doet goed. Er werd ont-moet. Veel bezoekers waren geraakt, ontroerd, er was herkenning.

Diverse werken zijn verkocht. De prijzen zijn €350 en €450 (ingelijst €550). De lijsten met ontspiegeld museumglas en ingelegde houtverbinding op de hoeken werden verzorgd door Bert van Schaik in Haarlem, prachtig gedaan in liefdevolle aandacht.
Ook de boeken werden goed verkocht, zowel de vorige drie boeken als het nieuwe
'99 ontmoetingen rencontres'.
Dank aan allen !






dinsdag 17 oktober 2017

foto's expositie en openingswoord Meine Fernhout


Foto's expositie Schlessart Bergen t/m de Kunst10daagse 29 oktober 2017







Openingswoord Meine Fernhout 

Tentoonstelling Maartje Blans en marijtje van der Horst,  galerie Schless Art Bergen, 7 okt. 2017   

‘Maartje en marijtje’ ,  dat klinkt als twee vriendinnetjes op het platteland, de titel van een streekroman. 
Maar dat is het niet.

Voordat ik over het werk zelf begin, eerst iets over hun ontmoeting.
Stelt u zich voor, een ambiance als deze, niet in Bergen, maar in Bloemendaal. Een opening bij Castellum Aqua, waar via via, (de man in kwestie is hier ook aanwezig, welkom Jaap,) de beide dames aan elkaar worden voorgesteld.
De achternaam van Maartje doet bij marijtje een bel rinkelen, ze heeft namelijk de vader een paar jaar daarvoor ontmoet. Ze weet ook dat hij inmiddels overleden is; er ontstaat een warm gesprek.
Thuis gekomen gaan beide dames uiteraard op zoek naar elkaars werk. De sfeer waarin zich dit blijkt te bewegen wordt voor hen een bron van verbazing en herkenning. Je maakt in zo’n geval kennis met het werk via het computer scherm. Dat is dikwijls onbetrouwbaar, hoe meer je van kijken houdt des te meer zie je dit in. Ze willen het dus in het echt zien.
Ze hebben weer contact, praten honderd uit en spreken af bij elkaar naar het werk te komen kijken. Maartje komt naar Bergen, marijtje gaat naar Haarlem. En de eerste indruk die ze van elkaars werk hadden, houdt volledig stand.
Nu was er al het idee om werk van marijtje hier te tonen. Maar dan stelt ze Hanneke Schless voor dit idee samen te vervolmaken, een duo expositie dus.
Zie hier nu het indrukwekkende resultaat. Op deze tentoonstelling hangt een weldadige harmonie en een goede balans tussen het werk van beide exposanten.  

Maar, wat zien we hier eigenlijk?
[ . . . ]
Zo komen we werk van verval en vergankelijkheid tegen, maar ook een grenzeloos opgenomen zijn in. De tijd laat zijn sporen na, maar waag het niet begin of einde te bepalen.

Wat hen bindt is een sfeer die zich eenmaal in beeld vertaald laat kennen in het hebben van ‘inzicht’. Dat gebruik je eerder als het om woorden gaat. Bij beelden kan het zelfde plaatsvinden, dan lijkt het soms beter te spreken van ‘doorzicht’.
Ook bij marijtje van der Horst zien we verstilling. Die verstilling is soms oorverdovend. Dat zijn vreemde woorden om zo iets als de grote intimiteit, die dikwijls uit haar werk spreekt, te beschrijven.
Het gaat om  ‘99 ontmoetingen’ en ze zijn in Frankrijk ontstaan in een periode van een jaar of twee. 99 staat symbool voor onbegrensdheid. Als een werk in andere handen overgaat, wordt het geheel weer aangevuld tot 99. Het zijn allemaal werken op papier, ze hebben allemaal het A3 formaat, het is allemaal gemengde techniek.  
Sims zijn het foto’s van iets waar haar oog aan blijft kleven. Ze onderzoekt dan de vraag die dit beeld aan haar stelt. Bij het beantwoorden van die vraag spelen de bij haar opkomende titels een rol.
Die foto wordt bewerkt met een enkele draad, een stuk metaal of met zaden en bloemkoppen. Zo ontstonden intieme assemblages.

Zoals Maartje Blans vanaf haar kindertijd iets heeft met het vierkant als vorm, zo heb ik van marijtje schriftjes gezien die ze als kind heeft gevuld met patronen en knopen: minieme variaties op een thema van wol en draad, het is nooit helemaal verdwenen.
Haar carrière begon namelijk ooit als mode ontwerper. Dat is inmiddels lang geleden en er is ook veel gebeurd.

marijtje is wel wat ouder dan Maartje.  Alleen al daardoor verschillen hun biografieën.  Als een kern in die van marijtje ligt de dood van Hein, haar toenmalige man. Van het proces van dood tot wedergeboorte, heeft ze gewag gemaakt in enkele boeken. Boeken waarin ze haar woorden voorzag van eigen beelden,  die, met het inzicht van nu, gezien kunnen worden als een aanloop tot de ‘99 ontmoetingen’ waar het haar nu omgaat. Deze ‘ontmoetingen’ zijn beelden waaraan ze nog maar weinig woorden vuil maakt. Uit haar werk spreekt een uitgesproken bekommernis. De titels trekken het beeld naar een bovenpersoonlijke sfeer. Daar zijn talloze voorbeelden van.
‘Woord verlaat zich op beeld’ , zegt ze zelf van deze overgang. Opvallend is dat ze haar eigen voornaam schrijft met een kleine letter. Het is een uiting van de door haar gevoelde verdwijning van de persoon. Ze luistert met haar oog, sterker, ze doet dat niet zelf, het vindt gewoon plaats.
Of, zoals ze ook woorden heeft geciteerd van Margareta Porete, een mystica uit de  13de eeuw:
‘Erover spreken bederft het, er over nadenken werpt er een schaduw over’.
Dat is zo scherp gezegd, dat het uitspreken van een openingswoord als dit hachelijk  wordt, om niet te zeggen dubieus.
Ik denk dat ook mensen die zeggen op geen enkele manier ‘religieus’ te zijn, of ‘spiritueel’ van mijn part, want al die woorden zijn allang dood gefotografeerd, hoe dan ook, dat ook zij dit herkennen. ‘Via crucis’ bijvoorbeeld, dat hier naast in een ruimte hangt, zegt iedereen iets. Splijting en heling ineen. Het hangt daar overigens helemaal perfect, je zou zeggen dat muur en kunstwerk volledig aan elkaar zijn aangepast. Ze zijn toch echt onafhankelijk van elkaar ontstaan.
Naast de cirkel is het kruis een vaker terugkerend element. Hier op deze wand zien we er al drie. Het teken is het zelfde, de sfeer verschilt wel. ‘Jurk aan het kruis’ combineert ernst met een zekere lichtvoetigheid.

Ik heb hiermee geprobeerd iets te zeggen over zowel overeenkomst als verschil tussen beiden.
Maar eigenlijk doen die verschillen er niet zo toe. Wat hen bindt is dat ze verder kijken dan hun neus lang is. Ze nemen geen genoegen met oppervlakkige behandeling van doek, paneel of papier.
Hun werk is een uitdrukking van grote zorgvuldigheid en opmerkzaamheid.
Om dat goed te zien moet u nu eens afstand nemen om dan weer met de neus op het werk gaan staan. De ingetogenheid in hun beider werk laat zich het best van dichtbij aanvoelen. De stralende kracht ervan vraagt soms om meer afstand.
U begrijpt het wel, u moet dus terugkomen.

De tentoonstelling is hiermee geopend. Dank u wel.

(Er is informatie over het werk van Maartje in gedrukte vorm/er zijn boeken van marijtje en een map met niet geëxposeerde  ‘Ontmoetingen’//er is informatie op video van beiden)

vrijdag 13 oktober 2017

het boek '99 ontmoetingen rencontres' is er !

Boek '99 ontmoetingen rencontres'

Het boek is klaar en ik vind het prachtig geworden. Alle ontmoetingen staan er in afgebeeld, met titel en materiaalbeschrijving in het Nederlands en Frans.
Het is een beeldboek geworden Woord verlaat zich op beeld.
Er zijn in totaal 50 stuks gedrukt, een zeer beperkte oplage. Ik kon niet kiezen voor een bepaalde uitvoering en heb 25 stuks in twee uitvoeringen laten maken. De inhoud is hetzelfde.
Het kost € 59, is genummerd en gesigneerd.

Tijdens de expositie tot eind oktober is het te zien en te koop bij Schlessart of bij de Eerste Bergensche Boekhandel in Bergen.
Ook te bestellen via http://www.marijtjevanderhorst.nl/contact.php
Er zijn er inmiddels (half november 2017) 38 verkocht.
Verder in te kijken via http://www.marijtjevanderhorst.nl/boek-99ontmoetingen.html.









zondag 10 september 2017

expositie 99 ontmoetingen

woord verlaat zich op beeld - 99 ontmoetingen

99 momenten van ontmoeting                                     
99 het getal van onbegrensdheid
.
ontmoetingen doen zich voor                                                              
in het onbewaakte ogenblik                               
zonder een ik                                                         
het ik is afwezig – aanwezig                               
een blik
buiten trekt binnen                                                         
onzichtbaar wordt zichtbaar                             
het geheim openbaart zich                     
Dit is het                                                     
zo moet het zijn -  dit is wat ik wil zeggen      
woord verlaat zich op beeld                               
.
de vorm weerspiegel het vormloze
datgene wat niet in vorm is uit te drukken
maar wat al-tijd om uitdrukking vraagt






maandag 29 mei 2017

expositie Schlessart in Bergen (NH)


7 t/m 29 oktober 2017 Schlessart Voert 18A 1861PE Bergen (NH)
Kunst10daagse 20 t/m 29 oktober

Duo expositie met Maartje Blans.

Hieronder alvast 4 van de '99 ontmoetingen op papier' in A3 formaat, die er te zien zullen zijn.

2. stilaan 

6. via crucis


7. voorbij verder
9. weerklank






donderdag 12 januari 2017

agenda exposities


kijken in stilte, zonder woorden
geeft ruimte 
aan de constante stroom van leven
aan de schoonheid in elk mens
aan armen, die zichtbaar
durven omarmen
in het moment van liefde
dat ik ben

exposities in 2017

25 mei - Le livre sous toutes ses coutures - Centre Culturel Romain Rolland, Clamecy, France.




Oktober - Schlessart in Bergen, 'een boerderij vol kunst op een onverwachte plek in de polder' www.schlessart.nl samen met
Maartje Blans www.maartjeblans.nl

Maartje en ik ontmoetten elkaar op een onverwacht moment op een plek waar we beiden nooit eerder waren geweest. We werden aan elkaar voorgesteld en al heel snel, eigenlijk bij de eerste aanblik, bleek dat we dezelfde taal spreken en van dezelfde 'grond' zijn. We bekeken elkaars werk en in no time, maar wat is tijd, stond er een duo-expositie gepland bij Schlessart.

Het spreekt alles van hetZelfde, alleen de vorm verschilt.

Mijn bijdrage zal bestaan uit 99 ontmoetingen op papier.
Zie onder 'beeld' waar al een aantal te zien is.

bovenstaand gedicht staat op blz 46 van 'de glimlach in mijn achterhoofd'.

zondag 1 januari 2017

2017 binnenvreugde

2017 laat het een jaar van vreugde zijn .

een kaki van de markt bij het eerste ontbijt in het nieuwe jaar .
ogenschijnlijk een 'normale' vrucht ,
diep oranje , verder niet bijzonder vrolijk ,
tot je hem doorsnijdt en het hart je stralend aankijkt !
HAPPY NEW YEAR !

ware vreugde zit van binnen, onzichtbaar zo zichtbaar ,
verborgen , diep verstopt en Al-tijd daar . 
het toont zich steeds weer anders , niets is wat het lijkt .
voor mij was de weg naar vreugde een weg van diep verdriet , 
een weg van diepgaand afscheid .
vreugde en verdriet , beiden voortkomend uit dezelfde bron , 
zijn twee kanten van de ene medaille van leven .
wat overblijft is de vreugde van herkenning in
de 'gekste' dingen , in de 'gekste' mensen op de 'gekste' momenten .
ik wens ieder van u een 'gek' en vreugdevol 2017 !