agenda exposities

kijken in stilte, zonder woorden
geeft ruimte 
aan de constante stroom van leven
aan de schoonheid in elk mens
aan armen, die zichtbaar
durven omarmen
in het moment van liefde
dat ik ben

exposities in 2017

25 mei - Le livre sous toutes ses coutures - Centre Culturel Romain Rolland, Clamecy, France.

Oktober - Schlessart in Bergen, 'een boerderij vol kunst op een onverwachte plek in de polder' www.schlessart.nl samen met
Maartje Blans www.maartjeblans.nl

Maartje en ik ontmoetten elkaar op een onverwacht moment op een plek waar we beiden nooit eerder waren geweest. We werden aan elkaar voorgesteld en al heel snel, eigenlijk bij de eerste aanblik, bleek dat we dezelfde taal spreken en van dezelfde 'grond' zijn. We bekeken elkaars werk en in no time, maar wat is tijd, stond er een duo-expositie gepland bij Schlessart.

Het spreekt alles van hetZelfde, alleen de vorm verschilt.

Mijn bijdrage zal bestaan uit 99 ontmoetingen op papier.
Zie onder 'beeld' waar al een aantal te zien is.

bovenstaand gedicht staat op blz 46 van 'de glimlach in mijn achterhoofd'.

het antwoord is Liefde

'Alles getuigt van Liefde'

p l a n e e t  v a n  l i e f d e

Eén ding is wel zeker:

men moet de voorraad liefde op deze aarde helpen vergroten.

Ieder beetje haat dat men al aan het veel te vele haten toevoegt,

maakt deze wereld onherbergzamer en onbewoonbaarder.

Etty Hillesum 

God heeft ons hard nodig, wij als mens kunnen het verschil maken door ons te laten inspireren door de liefde. De Aarde is nu nog een planeet van angst, volledig in de greep van de angst, angst als leidraad. De aarde kan een planeet van liefde zijn en wij kunnen daar werkelijk aan bijdragen. Bij onszelf beginnen is de enige oplossing, de liefde toe durven laten in onszelf en haar leven. De liefde leven van mens tot mens. We hebben de keuze de kant van de liefde op te kijken. Leven in dienst van het goede, in dienst van de liefde met een hoofdletter L.

Pas in de liefde verdwijnen de beperkingen van het ego en kan de oneindige non-dualiteit zich tonen. Die liefde wordt overal als erg belangrijk gezien, ook al komt men er niet toe deze het leven te laten bepalen. Zij behoort tot het hoogste waarover we spreken. Douwe Tiemersma 

uit: De glimlach in mijn achterhoofd

Ik versta onder liefde: die duizenden nuances van vriendelijkheid en vriendschap, van tact en geduld, van bedachtzame eerbied en mededogen, van lange trouw en spontaniteit, van hoofsheid en hartstocht, van goede wil en ontroering, waarmee mensen elkaar bejegenen . . . Alles wat ten goede is, alles wat bijdraagt tot iets meer recht en vrede voor iets meer mensen, noem ik liefde.

‘Hebt elkander lief’. Wat is het gezag van die woorden? Hun evidentie. Dat je, als je ze hoort, onmiddellijk weet: dit is waar. Huub Oosterhuis

uit: In gesprek met je leven.

Wat kan ik doen, wat kan ik bijdragen ?

Leef ! leef in liefde, niet meer dan dat.

Liefde voor het leven in jezelf, in de ander, in al wat leeft.

Dat leven ben jij.

uit: In gesprek met je leven.

De werkelijkheid die Liefde heet.

De werkelijkheid die ik Liefde noem is een duur, al begonnen voor ik haar ontdekte doorgaand in een eindeloos nu, alles ijl omringend.
Muisstil. Een niet aanwezige stilte. Een 'er is' zonder zijn. Onbreekbaar teer, machtig krachtig.

uit: In gesprek met je leven citaat 274 blz. 139

de herkenning van het eigen hart         

       stralend als de Z O N                        

            in heel 2015 !                  

la reconnaissance de son propre coeur

      rayonnant comme le SOLEIL
       tout au long de 2015 !

een heel gelukkig nieuw jaar !

In alles is het onuitsprekelijke te herkennen.
In een onverwachte flits is het mysterie dat we zelf zijn zichtbaar.
Zo'n glimp van de (kracht van de) Liefde toont zich in een tijdloos moment. Diepe vreugde voelt zich!
Het blijft ondoenlijk er de woorden voor te vinden. Toch pogen we steeds opnieuw, in tomeloze noodzaak, uit te drukken wat ons aanraakt. In 'schone' uitingen, kunst, muziek, teksten, lukt dat. Dan opeens, als we zelf niet meer tussen zitten, wordt de verbinding gevonden. Die verbinding blijken we zelf te zijn, hoe wonderlijk !
Plots wordt het gezien.
Plots kunnen we onszelf, ons beperkte zelf, verlaten op het veel grotere dat zich in ons toont.
Diepe blijheid, bevrijding, opluchting !
Het moment, als het onzichtbare zich in het zichtbare toont, is een moment van Inzicht.
Ik wens je een blik gericht op de kracht van de Liefde toe.

Rouwen is dieptereinigen - de mogelijkheid een schoner zelf te worden.

Rouwen is dieptereinigen.

Rouwen doet zich niet alleen voor bij een letterlijk sterfgeval. Er wordt tijdens het leven veel meer gestorven en gerouwd dan we denken.  Als er zich een nieuwe, onbekende situatie in ons leven aandient, gewild of ongewild, fijn of niet-fijn, vraagt dat om 'rouwaandacht'. Rouwaandacht is stilhouden en liefdevol luisteren. Er wordt een herziening van ons standpunt gevraagd, een nieuwe positie moet ingenomen worden. Ook bij een zogenaamd oppervlakkige verandering bijvoorbeeld in een werksituatie of in de persoonlijke relationele sfeer kunnen er gevoelens zijn die diep inwerken op onze aanwezigheid in het dagelijkse.

Het rouwproces dat zich bovengronds en ondergronds in ons voltrekt is een reinigingsproces. Het oude sterft, het nieuwe wil geboren worden. Als de ene deur zich sluit, opent zich tegelijkertijd een andere, dat is een universele wet. 

Rouwen als dieptereinigen is een mogelijkheid ont-daan te worden van ideeën, van on’eigen’lijke opvattingen en verwachtingspatronen, aangeleerd in je jeugd of later geadopteerd in je leven. Ideeën van je ouders, opvoeders en andere grootheden die zich hardnekkig ons eigen hebben gemaakt. Opvattingen over status en hoe het zou horen, over wat geluk is of succes. Verwachtingspatronen bepaalden je dagen onbewust. Maar hoe zit het met jezelf? Wat is je hoogsteigen antwoord op wat je overkomt? Die vraag wordt nu gesteld. Wat wil jij, zolang er leven is, door jouw leven tot leven laten komen? Dat wordt nu bewust, wil zich laten zien. 

Opeens zie je het, komt er inZicht en gaat je letterlijk een licht op. Je blik bleek vertroebeld en beperkt. 

Rouwen is schoner en schoner worden om uiteindelijk samen te kunnen vallen met jeZelf, dat wat je in wezen bent. De dood legt Liefde bloot, de kracht van de Liefde die jou draagt en jij tegelijk draagt. In een eensgezinde Wederzijdsheid

Rouwen is doen alsof. Je ziet het niet aan je. Het diepe ondergrondse schoonmaakproces is onzichtbaar in de wereld van de dagelijksheid.

Het vraagt oplettendheid, het vraagt toelaten en ruimte geven aan dat wat worden wil.

Het vraagt overgave aan het veel grotere, het grote stille dat ik liefde noem. Het is een wederzijds ont-moeten tot het weder, het tegenover samenvalt, ineenvalt en Eenzaamheid samen-Een wordt.